Frisheid van dingen
Corona dwingt ons om afstand te nemen van onze dagelijkse sores. Het geeft een lenteachtig gevoel om mijzelf en anderen te zien, te horen, op te merken. Tegelijkertijd voelen hoe afhankelijk we van elkaar zijn, onderscheid maken wat wel en wat niet belangrijk is, nadenken hoe onbelangrijk ons ego is, afscheid nemen van wat we normaal zijn gaan vinden. Is deze frisheid de generale repetitie voor een andere crisis?
Ben Venneman
